Getuigenis Pater Carlos Alberto, msp.
Ik denk dat de Heer drie gebeurtenissen gebruikte om mij het plan te tonen dat Hij van alle eeuwigheid voor mij had bereid.
Mijn naam is P. Carlos Jiménez. Ik ben 32 jaar oud, geboren in Palermo-Huila (Colombia) in een katholiek gezin. Thuis zijn we met tien kinderen. Sinds ik een kind was, heb ik altijd twee dromen gehad. Aan de ene kant wilde ik financieel slagen, een geldman worden. Aan de andere kant wilde ik een gezin met veel kinderen. Ik richtte mijn leven op deze twee doelen, maar ik denk dat de Heer drie gebeurtenissen gebruikte om mij het plan te tonen dat Hij van alle eeuwigheid voor mij had bereid.
1. Begin 2009 kreeg ik van mijn moeder een prentje van de H. Teresia van het Kindje Jezus en ik herinner me dat op de achterkant van het prentje een gebed stond waarin om missionaire roepingen voor de Kerk werd gevraagd, waardoor ik meer begon te bidden.
2. Midden 2019 ging de vrouw van mijn broer naar de dokter voor een routinecontrole, omdat ze in verwachting was van haar derde kind. Na de routinecontrole vertelde de dokter haar dat ze een abortus moest ondergaan, omdat de baby in haar baarmoeder meervoudige misvormingen had. Geconfronteerd met dit nieuws besloten mijn broer en schoonzus, met Gods hulp, geen abortus te laten gebeuren, en begonnen veel te bidden, vaak naar de eucharistie te gaan en de sacramenten te benutten. Deze pijnlijke situatie betrof ook onze hele familie, dus begonnen we als gezin de rozenkrans te bidden en vaker te biechten. Nu, 12 jaar later, kijk ik terug op die dagen en dank ik God dat dit alles ons dichter bij God heeft gebracht en dat mijn nichtje genezen is.
3. Ik herinner me dat, begin 2010, een van mijn nichtjes me verraste door te zeggen: “Oom, zou u priester willen worden? Ik zei natuurlijk neen.” Een paar dagen gingen voorbij en een vriend, die seminarist was geweest, drong aan op hetzelfde idee. Maar omdat het idee om priester te worden “me 's nachts niet wakker hield”, liet ik het los. Intussen zei een van mijn zusters, die beide voorstellen kende: “Als God wil dat je deze weg inslaat, komt er wel een andere gelegenheid.”
Zo’n gelegenheid deed zich voor op 20 februari 2010, toen ik werd uitgenodigd voor een retraite; ik nam er met veel enthousiasme aan deel; ik ging biechten en aan het eind van de biecht vroeg de priester me: “zou je priester willen worden?” En ik zei ja.
“Voordat Ik u in de moederschoot vormde, koos Ik u uit; voordat ge geboren werd, bestemde Ik u voor Mij; als profeet voor de volken heb Ik u aangewezen.” (Jr 1,5).
Toen de missionarissen over hun werk in Peru spraken, moest ik denken aan de woorden van de profeet Jesaja….. `Wie zal Ik zenden, wie zal gaan in onze naam?' Ik antwoordde: `Hier ben ik, zend mij. (Jes 6, 8)
Naar aanleiding van mijn reactie nodigde Pater Giovanni mij uit voor een andere retraite, gepreekt door enkele missionarissen uit Peru. Ik ging met de Pater mee om ze op te halen aan het vliegveld, en toen ik ze zag werd ik getroffen door hun vreugde en jovialiteit.
Ik herinner me dat de paters het werk van de “Missionarissen Dienaars der Armen” presenteerden en aan het eind vroeg een van de twee Paters op schertsende toon: “Wie wil er met ons mee naar Peru?” En, zonder veel ophef, zei ik: - Ik. Elf jaar zijn verstreken sinds die dag en nu kan ik zeggen dat, als die priester die grap niet had gemaakt, ik nu mijn roepingsverhaal niet had kunnen vertellen.
Het nieuws van mijn vertrek naar Peru kwam als een verrassing voor mijn familie, omdat ze mijn eerdere dromen kenden; niettemin steunden zij mij en veertien dagen later reisde ik naar Peru.
Ik heb anderhalf jaar in Peru gewerkt. En het was een ervaring die me menselijk en geestelijk heeft verrijkt. Er waren echter ook moeilijke momenten. Ik herinner me dat ik na een week missie terug wilde naar mijn land; maar ik zei tegen mezelf: “Carlos, God heeft je nodig om veel arme mensen te helpen, hoe kun je nee zeggen, nadat je je jawoord hebt gegeven?”. Na deze prachtige ervaring in de Peruaanse Andes, ben ik in 2011 in ons Vormingshuis terechtgekomen en heb daar zes mooie jaren van mijn leven doorgebracht, waar ik veel heb geleerd. In 2017 rondde ik mijn studie af en datzelfde jaar deed ik mijn eeuwige professie. Het jaar daarop werd ik tot diaken gewijd en op 18 augustus 2019 tot priester gewijd.
Momenteel ben ik aangesteld met de vorming en de opvolging van de jongeren van het “Roepingencentrum” die Gods roeping aan het onderzoeken zijn. Ik beveel me in uw gebeden aan.
“Ik moest er geen twee keer over nadenken”
